یوونتوس، کالچوپولی و یک سال در سری B ( قسمت اول)

ضربه‌ای که وارد شد، ویرانگر بود. یوونتوس، یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان در باتلاق فرو رفته بود. دو عنوان لیگ از آن‌ها پس گرفته شد و به سرعت از کتاب‌های رکورد حذف شدند. پس از 109 سال حضور در بالاترین سطح، بیانکونری به سری B سقوط کرده بود. جزیره‌ای ناشناخته که اسرار خاص خودش را دارد.

طرفداری- این به نظر تنبیه درستی برای یک رسوایی بود؛ با این وجود چیزی از بارِ احساسی آن کم نمی‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بانوی پیرِ تورین، الهام بخش فوتبال زیبا در سراسر جهان، زانو زده بود و این لرزه بر تمامی فوتبال ایتالیا حس می‌شد. بسیاری از مردم نمی‌دانستند چگونه باید فکر کنند یا چه احساسی دارند. این شروعِ پادشاهی یک هرج و مرج بزرگ بود. آن‌ها اسم کالچوپولی را رویش گذاشتند. کشف شده در تاریخ می 2006، این رسوایی بر تیم‌های یوونتوس، میلان، فیورنتینا، لاتزیو و رجیا به خاطر تاثیر گذاشتن روی نتیجه مسابقات، تاثیرات خود را گذاشت. شبکه‌ای از ارتباطات میان پرسنل‌ باشگاه‌ها و کمیته داوران با هدف انتخاب داورانی خاص برای بازی‌های تعیین شده کشف شد. لو رفتن مکالمات تلفنی، ترکیبی از کلاهبرداری، رسوایی اخلاقی در دنیای سیاهی از فریب و توطئه را آشکار کرد. جان فوت در کتاب کالچیو خود می‌نویسد:" در راس این سیستم خراب، لوچیانو موجی، مدیر ورزشی یوونتوس قرار داشت."

تحقیقات نشان داد که موجی بر تمامی وجه‌های فوتبال ایتالیا تسلط داشته است. بیش‌تر این اتهامات بر روی دستکاری داور‌ها در بازی‌های خاص بود. حتی پوشش تلویزیونی بازی‌ها نیز زیر نظر او بود. بزرگ نشان دادن حرکات یوونتوس و خودداری از پخش دوباره صحنه‌های مشکوک در دیگر بازی‌ها از این جمله بود. موجی با تهدید و پیشنهاد رشوه کار خود را پیش می‌برد. افرادی که از دستورات او پیروی نمی‌کردند، آسیب می‌دیدند. رقبا با داوری‌های ضعیف در مسابقات روبه‌رو می‌شدند و هیچ داوری نیز نمی‌توانست خود را از این شرایط بیرون بکشد. قدرت باشگاه‌های بزرگ و دنیای رشوه و پول‌های زیر میزی به مذاق خیلی‌ها خوش آمده بود.

در ایتالیا، باشگاه‌های بزرگ همواره با رفتار خوبی روبه‌رو می‌شوند و بیش‌تر این نیز به خاطر قدرت مالکان آن‌هاست. استثنا قائل شدن و فساد، شاید نه به شکل واضح خود اما در فوتبال ایتالیا برای دهه‌ها جا افتاده بود. پس از جام جهانی 2002 فاجعه‌بار برای تیم ملی ایتالیا، طرفداران و رسانه برای ناکارآمدی فرانکو کارارو، رئیس فدراسیون ایتالیا بیش از هر مربی و بازیکنی تاسف خوردند. چیزی که آن‌ها می‌دیدند این بود که کارارو نتوانسته بود توجه داوران را برای استثنا قائل شدن برای ایتالیا جلب کند که نتیجه آن شکست مقابل کره جنوبی میزبان بود. فوت در کتاب خود می‌نویسد:" یک مسئله معمول برای طرفداران ایتالیا این است که داوری همیشه بد است مگر خلاف آن ثابت شود. این که ثابت شود کارارو بد کار کرده است، بسته به آن است که دلیل آن بررسی شود. با این حال تسلط داشتن بر دیگر امور چیزی است که در فوتبال ایتالیا درباره آن بحث می‌شود."

برای نمونه در کالچوپولی، فساد بیش‌تری نیز کشف شد. موجی و گیرائودو، مدیر ارشد یوونتوس در تماس با داوران سعی می‌کردند تا سناریوهایی برای برتری یوونتوس در بازی بچینند و مانند یک فیلمنامه نویس فاسد هالیوودی کار خود را پیش می‌بردند. با وجود این که باشگاه‌های دیگر نیز در کالچوپولی درگیر شدند، یوونتوس تنها تیمی شناخته شد که به طور عمد در نتایج بازی‌ها دست برده بود. بیش‌ترین میزان تنبیه نیز شامل یوونتوس شد. سقوط به سری B، پس گرفته شدن دو عنوان لیگ در سال‌های 2004/2005 و 2005/2006 و کسر 9 امتیاز در کمیته استیناف از جمله این جریمه‌ها بود. فیورنتینا و لاتزیو نیز به دسته پایین‌تر سقوط کردند اما این تصمیمات در ادامه به محرومیت از حضور در رقابت‌های اروپایی تغییر کرد. تمام تیم‌های دخیل در این رسوایی به کسر امتیاز و محرومیت از حضور هواداران در بازی‌های خانگی محکوم شدند. 

پس از رسوایی موجی، مدیریت یوونتوس در اواسط می استعفا داد. این مغز متفکر فساد، از حضور در فوتبال به طور کامل محروم شد و به زندان افتاد. این شرایط برای بسیاری از افراد مهم دیگر چون گیرائودو نیز افتاد. در بسیاری از موارد مردم چند سال برای اعلام مجازات صبر کردند. یوونتوس به عنوان یکی از جواهرات درخشان فوتبال با یک آرماگدون مواجه شده بود. برای سال‌های بسیاری بازیکنان بی‌شماری در پیراهن سفید و مشکی یوونتوس نور درخشانی را از خود ساطع کرده بودند. کلاسِ قابل لمسی از بازیکنانی از تیم باجو و زوف وجود داشت، تاردلی و ویالی، زیدان و پلاتینی. آن‌ها از فساد دوپینگ در دهه 90 جان سالم به در برده بودند اما کالچوپولی مسئله متفاوتی بود. کالچوپولی چهره یوونتوس را در اذعان عمومی سیاه کرده بود.

سردبیر وبسایت JuveFC.com در این باره می‌گوید:

می‌دیدم باشگاهی که عاشقش بودم، تمام احترام، اعتبار و غرور خود را در یک تابستان از دست داد. احساس اصلی در آن زمان یک شوک بزرگ بود. من تیمی را دیده بودم که جام‌های زیادی را بالای سر برده بود و هیچ لطفی از سوی داوران به آن نشده بود. افرادی که از بیرون به مسئله نگاه می‌کردند، فرضیات خود را مطرح می‌کردند. تیم‌های دیگری نیز در آن دخیل بودند اما بیش‌ترین ضربه را ما خوردیم. شهرت یوونتوس به عنوان یک باشگاه، بی عیب و نقص تلقی می‌شد. ما تیمی بودیم که الکس فرگوسن آن را ستایش می‌کرد. تیمی که از بالاترین درجه ناگهان به سری B سقوط کرد. ناعادلانه به نظر می‌آمد.

یک خروج دسته جمعی از بازیکنان یوونتوس شکل گرفت. ترکیب آن‌ها رو به نابودی می‌رفت. فابیو کاپلو آن‌جا را به مقصد رئال مادرید ترک کرد. فابیو کاناوارو مدت کوتاهی پس از کسب جایزه توپ طلا، راه سرمربی‌اش را پیش گرفت. زلاتان ابراهیموویچ و پاتریک ویرا به اینتر رفتند. امرسون به رئال مادرید رفت. آدرین موتو فیورنتینا را برگزید. جانلوکا زامبروتا و لیلیام تورام نیز به بارسلونا رفتند. یوونتوس تنها چند استعداد باارزش را از دست نداده بود بلکه ارزش باشگاهش را از دست رفته می‌دید. تمام ارزش باشگاه پس از سقوط به سری B، افت کرد. بسیاری از بازیکنان نمی‌خواستند در آن سطح بازی کنند. یوونتوس باید این شرایط را می‌پذیرفت و هزینه‌های نقل و انتقالات را کاهش می‌داد.

با این وجود عشق به باشگاه در خیلی از بازیکنان وجود داشت. بازیکنانی چون الساندرو دل پیرو، جانلوییجی بوفون، پاول ندود، دیوید ترزگه و مائورو کامورانزی به باشگاه خود وفادار ماندند. این بازیکنان فرصت ترک باشگاه را داشتند اما تصمیم گرفتند بمانند و برای بازپس گیری افتخار باشگاه تلاش کنند. بسیاری از ستاره‌های پیروز در جام جهانی حالا باید در سری B بازی می‌کردند. شکنجه‌ای که بر سر هواداران باشگاه نازل شده بود. گوپال در این باره توضیح می‌دهد:

یوونتوس بازیکنانی را که دارای اهمیت بودند، حفظ کرد. گروهی از 5 یا 6 بازیکن که تصمیم داشتند تا در این برزخ تیم را یاری کنند.

 

 

منبع: طرفداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۸۳۱۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازیگر «نون خ»: چند بار تا مرز خفگی رفتم

 

به گزارش تابناک،‌ صهبا شرافتی درباره بازی‌اش در فصل پنجم این سریال عنوان کرد: رانندگی مینی بوس در این سریال برای من خیلی چالش برانگیز بود. من گواهینامه پایه ۳ دارم و پایه ۲ ندارم. قبل از ضبط توانستم دو سه بار در کنار راننده با مینی بوس رانندگی کنم و در این مسیر خیلی چیزها یاد گرفتم. با این حال خیلی اضطراب داشتم. شما می‌دانید هر چقدر سرنشین‌های مینی‌بوس بیشتر شود، کنترل کردنش سخت‌تر است.

مردم تغییر روحیات روناک را دوست داشتند

وی با یادآوری این که داستان روناک از قسمت ۱۰ شروع شد تاکید کرد: این نقش خیلی پستی و بلندی داشت. این بار به خاطر حضور بهنام خلق و خوی لطیف‌تر و رمانتیک‌تری از روناک دیدیم. در این فصل سعی کردم روناک متفاوتی را به تصویر بکشم. نویسنده هم برای این موضوع تلاش کرده بود. مردم برای من کامنت‌هایی می‌گذاشتند که انگار واقعا اتفاقات سریال برای روناک افتاده است. از من می‌پرسیدند النگوهایت را چرا فروختی؟ بهنام دارد سرت کلاه می‌گذارد. مردم خدا را شکر تغییر روحیات روناک را دوست داشتند.

شرافتی درباره دشواری‌های بازی در «نون‌خ۵» توضیح داد: ما مجبور شدیم زمان طولانی را دور از خانواده سپری کنیم. بخش کولبری خیلی شرایطش سخت بود و خیلی‌ها آسیب جدی دیدند. من خودم دچار بیماری ویروسی سختی شدم. در این بخش از روز اول تصویربرداری تا روز آخر مریض بودم. در قسمت غار اکسیژن کم داشتیم و تنفس سخت بود. وقتی گرد و غبار پخش می‌شد من سرفه می‌کردم. چند بار تا مرز خفگی رفتم. بچه‌ها با وجود همه این سختی‌ها تمام توان خودشان را خرج کردند.

 این بازیگر درباره نحوه تعاملش با کارگردان گفت: آقای آقاخانی جزو کارگردان‌هایی هستند که دست بازیگر را نسبتا باز می‌گذارند و اجازه می‌دهند بازیگر راحت باشد. دیالوگ‌ها و حرکات را دوست داشتم مختص خودم کنم. مثلا تکیه کلام بزرگوارا برای خود روناک شخصی سازی شد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا خشونت روناک در شخصیت واقعی‌تان هم وجود دارد گفت: من خیلی سخت و دیر به دیر عصبانی می‌شوم. ولی اگر عصبانی بشوم خیلی سخت عصبانی می‌شوم. می‌شود گفت روناک درونم فعال می‌شود. ولی خودم مثل روناک نیستم که همیشه آن عصبانیت را داشته باشم.

در سریال «جنس جور» بازی کردم
شرافتی درباره دیگر فعالیت‌هایش در حوزه بازیگری توضیح داد: قبل از «نون خ» در سریال «جنس جور» بازی کردم که برای نمایش خانگی بود. غالب پیشنهادهایی که به من می‌شود شبیه روناک است. اما خودم نمی‌خواهم روناک را وارد کاری دیگری کنم.

وی با اشاره به اظهار نظرهای منفی که بعضا درباره چهره‌اش می‌شود گفت: اوایل کار از انتقادها خیلی اذیت می‌شدم. بعد از یک مدت گفتم حتما می‌نشینند و «نون‌خ» را تماشا می‌کنند که نظر می‌دهند. پس کار من دیده شده است. با خودم فکر کردم و گفتم من همین هستم. مهم این است که خودم خودم را دوست داشته باشم. اتفاقا چند روز پیش در واحد ارتباط مردمی صداوسیما آقایی با من تماس گرفت و عذرخواهی کرد و گفت من در جمع خانواده درباره چهره شما نظر دادم. ولی قصد اهانت نداشتم. من گفتم شما را قطعا نمی‌شناسم. در مصاحبه‌ قبلی‌ام به صورت کلی گفتم که دلم شکسته است.

مجموعه طنز «نون خ ۵» در ۲۴ قسمت به کارگردانی سعید آقاخانی، تهیه‌کنندگی مهدی فرجی و نویسندگی امیر وفایی از ۱۵ فروردین ماه امسال به روی آنتن شبکه یک سیما رفت و پخش این سریال تا جمعه ۷ اردیبهشت ماه ادامه داشت.

حمیدرضا آذرنگ، سعید آقاخانی، امیر سهیلی، هومن حاجی‌عبداللهی، سیروس میمنت، مجید یاسر، بیژن بنفشه‌خواه، کاظم نوربخش، نسرین مرادی، هدیه بازوند، سیدعلی صالحی، پاشا جمالی، ندا قاسمی، ماشاءالله وروایی، صهبا شرافتی و ... از بازیگران «نون خ ۵» هستند.

 منبع: ایرنا